Wat dreunt daar op die heide?

Wat blinkt daar in ’t verschiet?

Wat dondert tussenbeide,

dat men door het stof niet ziet?

Hoe flikkeren die zwaarden,

wat forse melodie!

Hoe rennen daar die paarden,
’t Is de Veldartillerie. (2x)

De kruitdamp is hun leven,

’t kanon is hun banier!

De hoop daarvoor te sneven,

bezielt elke kanonnier!

Zij haken naar de strijde,

voor vaderland en vorst.

Van ’t paard gevlogen,

dra dondert reeds het schot,

weer vlug getogen,

vernielt hij ’s vijanden rot.

Rent d’overmacht hem tegen,

manmoedig staat hij pal.

Koopt door zijn dood de zege.

En juicht nog in zijn val (2X)

Maar ook in tijd van vrede,

blinkt steeds de kanonnier.

En meisjes schoon van leden

zijn op de liefde fier.

Waar moed zit, heerst ook trouwe

met kracht nooit geblust. 

Daarom de schoonste vrouwen 

heeft hij naar hartelust. (2x) 

Hoera dus voor ons wapen, 

lang leev’ de kanonnier! 

Lang leev’ die forse knapen, 

des legers schoonste sier! 

Hun leus zij: steeds te strijden, 

Werwaarts ook d’eer hen zendt, 

Voor land en koning beide, 

tot roem van ’t regiment. (2x)