Jaargenoten en partners goedemiddag.
Bijzonder verheugd zijn wij met deze opkomst. Na 10 Jaar weer een reünie van ons promotie jaar. Ik heet namens de reünie commissie (Mathieu Weijers, Leo Meijers en Richard van Eijsden) eenieder welkom hier in de Kumpulan van Bronbeek. Helaas geen KMA, onze bakermat. Wegens een grote verbouwing konden wij daar niet terecht.
Speciaal wil ik welkom heten Annet Keiner, de weduwe van onze Pieter Enzerink en Saskia Holewijn, de weduwe van onze Artur Monteiro.
De speciale groeten breng ik over van ons maatje van de reünie commissie, Richard van Eijsden. Helaas kan hij en zijn echtgenote Charlotte, vandaag wegens medische omstandigheden niet aanwezig zijn.
Vandaag zijn wij hier in Bronbeek met veel jaargenoten en hun partners aanwezig.
Van 5 collega’s hebben wij niets vernomen:Machiel Huisman, Egbert Gorter, David Lindebergh, Henk Post, Rob van de Linde en Harry van de Beuken. Mocht 1 van jullie hier aanwezig contact met hen hebben, please do not hesitate to forward us how we could reach them.
Verder moet ik de groeten overbrengen van Erik Kwak, Henk Botzen, Henk Tiboel, Willem Broekema, Frank Peersman, Rob Meijer, Rob Kramer, Atwil Louwerse, Bert Buitinga, Cornel Magermans, Geerlof Kanis, Ruud van de Brink, Peter de Bie, Ton Heeren, Toine van Daelen, Bernard Jan Dieteren, Gerard van de Elshout, Hans Jasperse, Rene Jacobs, Henry Hoogenboom, Ferdi van Hilten en Dick van Duijn, Jaap Willemse en Dick van Putten. Helaas kunnen zij, om de hun moverende redenen niet aanwezig zijn.
Maatjes, dames en heren,
Laten we nu 1 minuut stil zijn en in gedachten blijven bij onze dierbare maatjes die ons ontvallen zijn (alfabetische volgorde):
Reindert Alkema;
Eelco Bleeker;
Wout Bouwmans;
Frans van Dorp;
Pieter Enzerink;
Arent de Jong;
Rob Lagerweij;
Arthur Monteiro;
Rob Roling en
Aart Uittenboogaard
Jullie hebben diverse email berichten van ons ontvangen, waaronder die met het programma van vandaag als inhoud.
Na mij zal Leo Meijers jullie toespreken.
Vervolgens verzamelen wij met z’n allen voor de Kumpulan, op het grasveld voor het maken van de groepsfoto. Daarna worden we opgedeeld in groepen en gaan onder leiding van een gids het museum in. Jullie hebben bij binnenkomst een sticker ontvangen met een bepaalde kleur. Dat is voor de indeling van de groepen die het museum in gaan. Een groep zal bestaan uit maximaal 15 personen.
Na het museumbezoek komen wij omstreeks halfvijf terug in deze ruimte voor het aperitief. Dat zal duren tot en met zes uur.
Om ongeveer kwart over zes tot en met kwart over zeven gaan wij lekker genieten van een zeer gevarieerd Indische maaltijd.
Vervolgens kunnen wij daarna lekker blijven hangen in deze ruimte voor een nazit tot omstreeks acht uur.
Ik weet dat een enkeling onder ons andere dringende verplichtingen heeft. Ik heb op mijn donder gekregen dat wij de reünie hebben gepland op Onze Wapendag van de Koninklijke Marechaussee. Mea Culpa, Mea Maxima Culpa Dick! Volgend jaar ben ik er weer bij.
Lieve mensen vergeet niet op het eind van de avond voor het verlaten van deze zaal je aan te melden voor het in ontvangst nemen van enkele goodies.
Ik wens jullie allen, mede namens Math, Leo en Richard een hele mooie, gezellige en sfeervolle reünie toe.
LEO, THE FLOOR IS YOURS !
Dank, Ro, voor deze inleidende woorden. Terwijl Ro dit allemaal uitsprak denk ik even terug aan dit jaar waarin het nogal lastig bleek van iedereen de juiste gegevens te verzamelen. Maar we beschikken nu weer over een vrijwel volledig bestand. Math voor de KL (en KMAR) en ik (voor de KLu) willen dan ook na vandaag beschikbaar blijven om het adressenbestand actueel te houden en waar nodig te assisteren bij het rondsturen van berichten.
MAAR NU NAAR VANDAAG
Een reünie betekent terugkijken op vele mooie momenten die wij delen. Een moment is mij in het bijzonder bijgebleven uit het begin van onze opleiding:
“Wie zijn wij dat we dit mogen meemaken!”
De aanmoedigende kreet van Kapitein Hooftman is ons bijgebleven en ik weet zeker dat menigeen die later nog wel eens gebruikt heeft. En wie zijn wij geworden? Succesvolle carrières binnen en buiten defensie duiden op een succesvolle jaargang. Ik denk dat voor de meesten geldt dat zij in ieder geval met veel plezier terugkijken op een KMA-tijd die een degelijke en prettige basis onder hun leven heeft gelegd. Het was in ieder geval een veelzijdige opleiding, gebaseerd op diverse pijlers: de militaire vorming, de studie, sport, het corps met allerlei verenigingen en natuurlijk het onvolprezen sociale leven binnen en buiten de muren van de KMA. Ik ga er kort nog even op in.
DE MILITAIRE VORMING
In de eerste plaats werden we natuurlijk militair gevormd in theorie met lessen gebaseerd op de filosofieën zoals van Clausewitz en vele anderen die ons duidelijk maakten dat de politiek uitmaakt wat militairen horen te doen. Maar meer “down to earth” waren de oefeningen in de praktijk natuurlijk gericht op militaire drills gebaseerd op een stuk techniek, maar vooral op wederzijds vertrouwen en kameraadschap. We werden getraind om een militaire organisatie te leiden. Een aantal begon daarmee als Kroon. Velen hebben zich later in oorlogssituaties moeten begeven. Dat gebeurde vanuit een organisatie die niet altijd de politieke wind mee had als het op de vereiste investeringen aankwam. Maar ja, de politiek heeft het voor het zeggen.
Enkelen van u zijn nog actief in de lobby om meer aandacht voor onze krijgsmacht. Ik lees nu en dan de columns of hoor toespraken en interviews. Ik hoop dat onze krijgsmacht kan blijven bijdragen aan onze vrijheid en gevoel van geborgenheid. Ook en vooral in een tijd dat de bedreigingen wereldwijd en vooral zeer veelzijdiger zijn geworden, waarbij het al lang niet meer gaat over onze landsgrenzen of zelfs de NAVO grenzen.
DE STUDIE
De studie bestond uit een reeks van afgebakende pakketten die drie of vier jaar duurde, de moeilijke studies zoals elektronica duurden wat langer, de simpele sociaal psychlogen, zoals ik, mochten eerder het veld in. Sommigen hadden er toch aanmerkelijk meer plezier in en genoten er nog langer van. We deden dat onder de bezielende leiding van zo’n 120 Officieren, Hoogleraren, lectoren en burgerdocenten. Een van die ontwikkelingen in die maatschappij was het steeds grotere belang van een niet alleen goede maar vooral ook wetenschappelijk erkende opleiding. De KMA streefde toen al enige jaren naar wettelijke erkenning van het onderwijs.
Scheffer, de beton professor, sprak in de almanak over nut en noodzaak van een wetenschappelijke opleiding in termen van het voorbereiden op de omgang met het onbekende, het onzekere. Hij achtte het evident dat de praktijk moet worden ondersteund door de wetenschap en vooral ook de wetenschappelijke houding die ons als toekomstige managers moest equiperen.
Het is uiteindelijk op zijn wetenschappelijke pootjes terecht gekomen. De opleiding is geherstructureerd en erkend, en velen maken er dankbaar gebruik van. Helaas trekt het nog steeds onvoldoende nieuwe cadetten om de vele vacatures te kunnen vullen.
HET CORPS EN ZIJN VERENIGINGEN
Het sociale leven, dat natuurlijk aan enkele vormende regels was gebonden, werd binnen de KMA op voortreffelijke wijze vormgegeven door De Senaat van het Cadettencorps en natuurlijk ook door het Cadetten Sociëteits Bestuur. Ik denk persoonlijk met veel genoegen terug aan de vele intensieve uren op de senaatskamer, waar we heel serieus werkten aan de drie pijlers van het Corps, namelijk Trouw, Eerlijkheid en Gehoorzaamheid. En de eerlijkheid gebiedt mij om vast te stellen dat als onze voorzitter, Erik, vond dat het gezellig moest zijn, wij daar natuurlijk trouw aan gehoorzaamden.
Er was sinds de oprichting van de KMA een sluimerende behoefte om een corps te vormen. Maar pas na een valse start, ontstond in 1898 weer een Senaat die een wezenlijke bijdrage leverde tot de vorming van de cadet tot officier. Het was méér dan een gezelligheidsvereniging en het lidmaatschap was verplicht. Het normen- en waardenpatroon van geschreven en ongeschreven regels was echter ook al binnen het internaatsysteem een continue bron van discussie. Niet alleen binnen het corps, maar ook tussen corps en KMA-leiding. Maar voor een officierscorps waren de begrippen saamhorigheid en loyaliteit van het grootste belang. De discussie op zich al, was een leerzame ontwikkeling.
In 1978 heeft de KMA zijn 150-jarig bestaan gevierd. Tijdens de Diësviering mocht de KMA zich zelfs verheugen op Koninklijk bezoek van Koningin Juliana en prins Bernard. Maar we hebben natuurlijk ook 80 jaar cadettencorps gevierd. Tijdens het Assault waren ook hier bijzondere gasten bij aanwezig, te beginnen met de secretaris-generaal van de NAVO, Josef Luns, die was uitgenodigd door de Voorzitter van de Senaat. Hij zal zich herinneren dat hij bij de Gouverneur op de blauwe stoep enige uitleg mocht geven over zijn initiatief.
SOCIAAL
In totaal telden we indertijd, naast de 15 sportverenigingen, nog een stuk of 10 raden en verenigingen, van de almanakcommissie tot de carnavalsvereniging. Het voert te ver om alle bijzondere functionarissen op te noemen die indertijd voor de invulling van al die verenigingen zorgdroegen, maar toch wil ik er enkelen uithalen, namelijk onze mede organisatoren van vandaag, Chef du protocol en zangmeester, Math Weijers, en Spreekbuis van de Senaat, Ro Dongor, ook wel bekend als de grote trommelaar in het Cadetten Tamboer Korps en als Coördinatiebaas.
De Wapens en Dienstvakken speelden natuurlijk een belangrijke rol in de sociale samenhang en gezelligheid. Tegelijkertijd was dat natuurlijk ook de eerste verbinding naar het echte werk. Wat de rol van de diverse vaak wapen- en dienstvak gebonden kroegen op de havermarkt en omstreken was, kan ik me niet meer zo helder voor de geest halen …
In ieder geval vormde dit de omgeving waar velen een fee vandaan haalden voor het jaarlijkse Assault of zelfs meer…
TOT SLOT
Het thema van een reünie ligt hiermee voor de hand: we kijken met genoegen terug op een stukje gezamenlijke geschiedenis.
Het was een veelzijdige en soms heftige geschiedenis die ook voor de meesten de beoogde loopbaan of carrière bij defensie heeft ingeluid. Velen maken nóg gebruik van de kennis en ervaring in een organisatie die altijd sterk in beweging was.
Wat mij betreft zijn de vele en grote reorganisaties binnen defensie een belangrijke rode draad geweest. Waren het de wijzigingen in de harkjes, de vele beleidswijzigingen, cultuurveranderingen, leiderschaps-filosofieën, nationale en internationale aandachtspunten of voor een aantal de vereiste politieke gevoeligheid.., het vereiste een continue flexibiliteit en creativiteit.
En er is, wat dat betreft, niet zoveel veranderd. Nog steeds wordt van de leiders in de organisatie verwacht dat zij de politiek in haar beslissingen volgen. Wij beseffen wat het betekent als een leider elke drie of vier jaar wordt vervangen. Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor de politieke leiders.
De ontwikkelingen in de maatschappij vormen daarnaast het eeuwige spanningsveld, waarbinnen defensie moet opereren. Een maatschappij die in toenemende mate aandacht heeft voor vele andere beleidsterreinen. En zelfs met de vele inspanningen van defensie op allerlei terreinen en theaters kunnen we vaststellen dat de gepaste waardering wel eens wordt gemist.
Maar laten we vandaag vooral terugkijken op alle moois wat we delen.
Een reünie betekent herinnering ophalen aan opleiding/relaties/vriendschappen, maar vooral vaststellen dat we dit nog mogen meemaken.
Geniet ervan. Veel plezier!
En om dat plezier nog wat concreter te maken geef ik het woord aan onze zangmeester…..
